ช่างทำหัวโขน สืบสานงานศิลป์ เอกลักษณ์คู่ไทย

หัวโขน  หัวโขน สัญลักษณ์แห่งรามเกียรติ์ Authors จิราภรณ์ หนูสวัสดิ์ Bansomdejchaopraya Rajabhat University วัดหัวโขน โบราณสถานขนาดใหญ่ บนเนินเขาหันหน้าไปทางทิศตะวันออก มีฆณฑปผนังทึบ ๓ด้าน เชื่อมกับวิหารก่อด้วยศิลาแลง ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปยืนขนาดใหญ่ตรงกลาง เป็นประธาน มุมผนังทั้ง ๒

1 ต้นแบบที่จะเป็นหุ่นใช้กระดาษปิดทับให้ทั่วแล้วถอดเป็นหัวโขน แต่เดิมทำด้วยดินปั้นเผาไฟกับทำด้วยไม้กลึง ปัจจุบันทำด้วยปูนซีเมนต์หรือปูนปลาสเตอร์ หุ่นหัวโขนชนิดครอบศีรษะและปิดหน้าอย่าง “รูปโกลน” มีเทารอยตา เรื่องราวของการสืบสานงานศิลป์ชั้นสูงอย่างงานช่างทำหัวโขน ของช่างรุ่นใหม่ที่มีใจรักในงานวิจิตรศิลป์ จนเข้ามาสืบสานงานช่างทำหัวโขนให้คงอยู่ยาวนาน

หัวโขน ถือเป็นงานศิลปะชั้นสูงของไทย สำหรับไว้สวมครอบศรีษะให้มิดชิดเพื่อการแสดงโขน สมัยก่อนการเรียนและการเข้าถึงการทำหัวโขนเป็นเรื่องค่อนข้างยาก  น รูปหัวยักษ์ ลิง ที่ใช้สวมเวลาเล่นโขนหรือละคร โดยปริยายหมายถึงตำแหน่งหน้าที่หรือยศถาบรรดาศักดิ์ที่ดำรงอยู่ มักใช้ในสำนวน เช่น สวมหัวโขน ถอดหัวโขน